In Memoriam Prince (1958-2016)

Grensverleggend popfenomeen overlijdt op 57-jarige leeftijd

Muzieknieuws 22-04-2016 08:08

Vreemd? Zeker. Een fenomeen? Dat ook. Maar Prince was boven alles een bijzonder veelzijdig muzikant en componist. Funk, soul, pop, disco, r&b, jazz en zelfs hardrock; niets was te gek voor de Amerikaanse multi-instrumentalist. Op 21 april overleed hij in Paisley Park, zijn huis en studiocomplex in Minnesota. De oorzaak van zijn dood is vooralsnog onbekend. Hij was slechts 57 jaar oud.

door Kevin Pasman

Door de extravagante persoonlijkheid die Prince zowel op het podium als daarbuiten had en de doorlopende publieke onenigheid met vrijwel de gehele muziekindustrie die hem er in de jaren negentig zelfs van weerhield om zijn eigen naam te gebruiken – hij werd op 7 juni 1958 geboren als Prince Rogers Nelson – zou je bijna vergeten dat hij ook een uitstekend muzikant was. Hij leerde piano spelen toen hij zeven jaar oud was, op zijn dertiende kwam daar de gitaar bij en een jaar later leerde hij drummen.

Even veelzijdig als zijn instrumentkeuze is zijn speelstijl. Het bekendst zijn misschien wel zijn gesyncopeerde funky slagjes, maar zijn zeer melodieuze leadgitaarthema’s vol lang doorklinkende noten zijn minstens net zo legendarisch. En op een razendsnelle shredsolo meer of minder kijkt hij ook niet.

Zijn leadgitaarwerk lijkt beïnvloed door de intuïtieve blues van Jimi Hendrix en de zwoele sound en het soulvolle gevoel van Carlos Santana, maar voegt daar een flinke dosis creativiteit en een verbluffende controle over zijn feedback aan toe. En een volledig herkenbaar geluid, dat mede door een half dozijn Boss-pedalen gecreëerd werd. Voor zijn gitaarspel gold eigenlijk hetzelfde als voor zijn composities: grenzen waren er niet.

Flamboyant
Nog voordat iemand zich verdiept in het gitaarspel van Prince, moeten zijn flamboyante gitaren al opgevallen zijn. In de jaren tachtig verscheen hij regelmatig ten tonele met een Cloud gitaar, gebouwd door David Husain Rusan uit Minneapolis, en later kwam daar ook de door Jerry Auerswald gebouwde Love Symbol gitaar, in de vorm van het onuitspreekbare symbool waaronder Prince in de jaren negentig door het professionele leven ging.

Maar het zijn niet alleen extravagante modellen als deze twee gitaren en een met nepbont bedekte Les Paul Junior waarmee de Amerikaan de planken op ging. De afgelopen jaren werd hij op de podia zeer vaak gezien met een MadCat Telecaster van Hohner.

Prince speelde graag met andere gitaristen aan zijn zijde. In The Revolution had hij Dez Dickerson, bij The New Power Generation werd hij bijgestaan door Levi Seacer Jr. en de laatste jaren had hij in de volledig vrouwelijke begeleidingsband 3rdEyeGirl aan Donna Grantis een uitstekende sparringpartner. Toch was hij het vooral zelf die meestal de show stal.

Zelf
Prince kwam uit een muzikale familie. Zijn moeder was jazzzangeres en zijn vader, naar wiens artiestennaam Prince Rogers hij vernoemd is, jazzpianist. Zo kwam hij al op jonge leeftijd in aanraking met muziek. Hij was dan ook pas negentien toen in 1978 zijn debuutalbum ‘For You’ verscheen, waarop hij alle instrumenten zelf inspeelde. Deze aanpak bleef hij hanteren: hoewel hij midden jaren tachtig met The Revolution een band om zich heen had geformeerd, bleef hij grote delen van zijn albums in zijn eentje opnemen.

Naast albums onder zijn eigen naam hield Prince er in de jaren tachtig tal van andere projecten op na, zoals de r&b-groep The Time en fusionband Madhouse. Daarnaast ontdekte en produceerde hij tal van jonge aanstormende artiesten die op zoek waren naar wat bekend stond als de Minneapolis Sound: Prince zijn unieke melange van (synth)pop, funk, rock en new wave.

Natuurlijk had hij ook zelf gigantische hits als Purple Rain, When Doves Cry, Little Red Corvette, 1999, Let’s Go Crazy en Raspberry Beret. Indirect was hij ook verantwoordelijk voor de oprichting van de PMRC, dat kinderen trachtte te beschermen tegen de corrumperende invloed van de popmuziek. Toen Tipper Gore haar 11-jarige dochter naar Prince zijn Darling Nikki hoorde luisteren, was dat voor haar het startsein voor het comité dat de beruchte “parental advisory”-stickers invoerde.

Symbool
Na het ietwat psychedelische ‘Parade’ (1986) ontsloeg Prince The Revolution en bracht hij als soloartiest het legendarische ‘Sign O’ The Times’ uit. Begin jaren negentig kwam er in The New Power Generation een nieuwe begeleidingsband, maar de frontman lijkt al vrij flexibel met het al dan niet hebben van een begeleidingsband om te gaan.

Hoewel hij er in de jaren negentig nog aardig wat hits op na houdt, baarde hij in die periode vooral opzien door zijn naam te veranderen in een onuitspreekbaar symbool. De oorzaak was een zakelijk conflict met platenlabel Warner Bros., dat volgens de popster zelf een product van zijn naam had gemaakt. De breuk met het label resulteert er wel in dat er in eigen beheer meer materiaal dan ooit van Prince, al dan niet met The New Power Generation, verschijnt.

Na de eeuwwisseling bekeert Prince zich naar aanleiding van gesprekken met zijn buurman, niemand minder dan voormalig Sly & The Family Stone-bassist Larry Graham, tot Jehova’s getuige. Deze bekering lijkt centraal te staan op ‘The Rainbow Children’ (2001), een behoorlijk jazzgericht album, dat overigens ook het eerste is dat hij weer onder zijn eigen voornaam uitbrengt.Sindsdien brengt de Amerikaan weer geregeld degelijke tot uitstekende albums uit, met ‘Musicology’ (2004) – waarmee hij twee Grammy’s won – en ‘3121’ (2006) als hoogtepunten. Onze eigen Candy Dulfer speelt op beide albums.

Op een van de drie albums waaruit ‘Lotusflow3r’ (2009) bestaat doet Prince bewust een poging om de gitaar weer wat centraler te stellen. Het resulteert in een aantal sterke funk-, soul- en (psychedelische) rocknummers, al wordt het album in gitaargeweld overtroffen door ‘PlectrumElectrum’, dat hij anderhalf jaar geleden met 3rdEyeGirl maakte.

Gebeden
Zelfs wanneer hij wat minder actief was met het uitbrengen van albums, speelde Prince vaak en graag live. Beroemd zijn de zeer kort van tevoren aangekondigde verrassingsoptredens. In 2013 vonden er nog twee plaats in Paradiso. Twee jaar eerder sloot hij nog alle drie de avonden van het North Sea Jazz festival af.

Hij was ook op tournee toen hij vorige week met spoed in het ziekenhuis moest worden opgenomen met griepverschijnselen. Afgelopen weekend gaf hij nog een feest in Paisley Park. Geruchten over de hevigheid van zijn gezondheidsproblemen deed hij naar verluidt af met het verzoek “een paar  dagen te wachten voor je je gebeden verspilt.”

In zijn carrière van een kleine veertig jaar won Prince zeven Grammy’s en verkocht hij meer dan honderd miljoen albums. In 2004 werd hij opgenomen in de Rock ‘n’ Roll Hall Of Fame.

De release van zijn 39ste en laatste studioalbum
'HitnRun Phase Two', dat 11 december 2015 al
digitaal is verschenen, is 29 april a.s..  

zoeken
zoeken