Longread: interview met DeWolff

'We zijn in Rusland als goden behandeld!'

Muzieknieuws 30-04-2018 14:47

Jullie gebruiken jullie eigen Electrosaurus Southern Sound Studio in Utrecht als vaste opneemplek en gitarist Pablo van de Poel is daar bovendien actief als producer van bands als The Dawn Brothers, Nachtschade en Orgel Vreten: is die omgeving inmiddels niet te vertrouwd geworden?
Luka: ‘Soms denk ik weleens: gaan we dan nooit meer in andere studio’s opnemen? Want daarmee word je wel even uit je comfort zone gehaald en dat is weleens goed. Maar onze eigen studio is ook weer zo’n chille plek juist omdat we daar alles tot in detail kennen. Als je in een andere studio gaat opnemen met een andere producer en/of engineer dan hebben we bovendien het gevoel dat we de controle verliezen. In onze studio weten we precies aan welke knoppen we moeten draaien om tot dat specifieke geluid te komen dat wij in het hoofd hebben; in een andere studio zouden we dit steeds aan iemand anders moeten vragen of door iemand anders moeten laten doen.’

DeWolff's nieuwe studioalbum Thrust komt op 4 mei 2018 uit via Mascot Records

Robin: ‘Als we in een andere studio zouden opnemen, zouden we helemaal opnieuw moeten kijken wat werkt en niet: ook qua ruimte en apparatuur. Een producer neemt het liefst in zijn eigen studio op en dat geldt ook voor ons. Uit je comfort zone stappen is op dit gebied dus niet per se handig.’

DeWolff in Electrosaurus Southern Sound Studio (2016), met van links naar rechts: Pablo van de Poel (zanger/gitarist), Luka van de Poel (drummer/zanger) en Robin Piso (toetsenist)

Opnemen doen jullie dus met z’n drieën?
Luka: ‘Sam Jones van Studio Joneski is een vriend van ons en die heeft tijdens de opnames van Thrust bij sommige nummers geholpen. Hij kwam bijvoorbeeld langs om te helpen met zangopnames. Pablo is normaliter de engineer en zit dus achter de knoppen, zoals dat heet. Maar als hij moet zingen zijn Robin en ik aangewezen om zijn stem op te nemen en goed te laten klinken. Wij zijn daar niet altijd even handig in. En als wij wat staan te klungelen is dat weer niet bevorderlijk voor Pablo’s prestaties. Dus is het handiger om in zo’n geval een expert in te schakelen.’

Robin: ‘Zoiets doen we wel vaker. Jules Fransen van Joystick Audio - van wie we vaak high end apparatuur lenen en mooie spullen kopen - hielp ons bijvoorbeeld tijdens de opnames van onze vorige plaat, Roux-Ga-Roux, omdat we een vriendenkoor wilden opnemen voor het nummer Love Dimension terwijl wij met z’n drieën live stonden te spelen.’

Luka: ‘Dit zijn wel uitzonderingen; over het algemeen verzorgen we de opnames gewoon met z’n drieën.’

Soms staan Robin en Luka dus maar wat achter de mixer te klungelen...

Wat is het belangrijkste wat jullie van het opnameproces van Thrust hebben geleerd?
Luka: ‘We hebben weer nieuwe inzichten gekregen in het songwritingproces: de manier waarop we liedjes schrijven. Zo zijn we deze keer meteen gaan zingen tijdens het schrijven van nummers. Voorheen gingen we eerst uit van een riff of een akkoordenschema en bogen we ons pas later over de vocalen. De zangmelodieën gingen daardoor vooral mee met de akkoorden. Deze keer is het meer een in elkaar gevlochten geheel geworden, doordat we juist een vette zanglijn als leidraad gebruikten. Als je eenmaal een goede zanglijn hebt, hoef je immers alleen nog maar de juiste akkoorden of partijen eronder te stoppen. Hierdoor is Thrust een wat directere plaat geworden.’

Robin: ‘Ook heel nieuw: Luka verzorgt veel achtergrondzang. Voordat de opnames begonnen, hadden we een tourtje waarbij Pablo zijn stem bijna kwijtraakte. Toen heeft Luka veel songs van de set overgenomen. Dat ging heel goed en deed ons beseffen dat we daar meer mee konden doen. Daardoor is Luka veel op Thrust te horen. Het is echt een extra palet aan vocalen. Een erg mooie combinatie: de rauwe en soms heel “nice” uit de bocht vliegende zang van Luka, naast de technisch begaafde, “sicke” zanglijnen van Pablo. Mensen die ik de plaat heb laten horen, denken vaak dat Pablo’s stem ineens verandert en horen niet altijd direct dat iemand anders meezingt.’

Luka (jongere broer van Pablo): ‘Onze stemmen lijken dan ook wel heel veel op elkaar!’

Luka (op de achtergrond) verzorgt op Thrust behoorlijk wat achtergrondzang. NB: deze afbeelding toont niet de daadwerkelijke opnames van Thrust

Wat doen jullie als er iets van jullie gear kapot gaat?
Luka: ‘We weten zelf heel veel van onze instrumenten, maar van de specifieke techniek van de taperecorder in onze studio weten we bijvoorbeeld minder.’

Robin: ‘We hebben een plate reverb, die moest onlangs in elkaar gezet worden, want daar hadden we losse onderdelen van gekocht. Pieter Kloos van The Void Studios heeft die voor ons in elkaar gezet. Mathijn den Duijf, die z’n studiootje in Kytopia heeft, is onze tapemachine-man. Marcel Kroese, een Utrechtse reparateur van de meest high end apparatuur, vindt het ook leuk om onze vintage apparatuur onder handen te nemen. Voor andere technische vragen kan ik altijd terecht bij Thomas Baur van De Bandjesfabriek, die muziek voor je op cassettebandje kan zetten.’

DeWolff houdt van vintage apparatuur: de meeste gear die ze gebruiken is veel ouder dan de muzikanten zelf

Zodoende is de Grand Southern Cassette tijdens de afgelopen editie van Record Store Day (21-04-2018) dus verschenen?
Luka: ‘We hadden nog toffe demo’s liggen. Daar wilden we al een lange tijd iets mee doen. Vinyl is ook weer zo’n ding voor zoiets, dus kwam Thomas kwam met het idee om het op cassettebandje uit te brengen: dat is de Grand Southern Cassette geworden.’ (Inmiddels is de oplage van 100 cassettes uitverkocht, red).

Wat is je favoriete muziekwinkel en waarom?
Luka: ‘Ik koop weinig nieuwe spullen en gebruik vooral eBay en Marktplaats om vintage onderdelen voor mijn drumkit te vinden. Soms kun je dankzij het biedsysteem van eBay voor een heel goede prijs een geweldige snare uit Amerika kopen. Ik vind het heerlijk om te scrollen en zoektermen te gebruiken die een ander misschien niet zou bedenken en dan daardoor een juweeltje te vinden. Mijn drumstokken haal ik vaak bij Bax-shop of Thomann - wie ook maar de beste aanbieding heeft. In dit geval ga ik voor de gemakkelijkste weg, omdat ik ze meestal snel nodig heb.’

‘Het liefst zou ik vaker naar ouderwetse winkels gaan, ook om die zaken te ondersteunen’, voegt Luka toe. ‘Maar aan mij hebben ze helaas niet zoveel, omdat ik voornamelijk vintage spullen koop, die beter online te vinden zijn. Laatst kocht ik wel voor een heel goede prijs een Premier-drumkit uit de jaren zeventig bij JouwDrumstel, een rokerige drumwinkel in het oosten des lands. Die hele zaak staat volgestouwd met gear: nieuw spul, maar voornamelijk ook vintage bekkens, drumkits en van alles. Je kijkt er je ogen uit! Er is ook een website van: JouwDrumstel.nl.’

Robin (links) heeft inmiddels een Hammond A100 en Pablo speelde zijn partijen voor Thrust voornamelijk in met een Gibson Les Paul

Robin: ‘Een Hammondorgel is net even anders dan drums of gitaren: je hebt op een gegeven moment een ultiem ding en dan ben je er klaar mee. Ik heb onlangs een A100 gekocht en dat is voor mij voor de komende jaren het ultieme ding. Verder is het Hammondwereldje best klein. Veel gaat via Marktplaats. Of via Sjaak van Oosterhout van MusiFix, reparateur van Hammondorgels. Via hem ben ik ook aan mijn A100 gekomen. Dat gaat dan weer via-via.’

‘Sinds een jaar of twee speel ik de baspartijen op een Moog Voyager-synthesizer,’ vervolgt Robin. ‘Die heb ik via Jack Pisters, die zijn kantoor heeft in Q-Factory in Amsterdam (o.a. docent, consultant en studieleider van het Conservatorium Van Amsterdam, red). Via hem heb ik de Moog direct via de importeur kunnen bestellen. Ik wilde ook een kleine bassynth die gemakkelijk mee kan tijdens vluchten. Daarvoor heb ik de Dave Smith Mopho via eBay besteld. Die mag qua formaat zelfs met RyanAir mee als handbagage! Een andere optie voor me is de Behringer Model D. Die is me getipt door Allert Aalders, collega van me bij TivoliVredenburg, maar ook van Sonar Traffic, een bedrijf met een gigantische synthesizercollectie. Ik heb ook weleens vijf verschillende 15 inch bascombo’s besteld bij Bax-shop. Die vond ik echter allemaal niks en heb ik dus teruggestuurd. Natuurlijk wil ik ook dat ambachtelijke muziekwinkels blijven bestaan, maar daar kun je niet op dezelfde manier vijf verschillende bascombo’s naar smaak uitproberen met je eigen spullen.’

De speelplaats van Electrosaurus Southern Sound Studio

Waar stoppen jullie in Nederland voor een lekker broodje voor onderweg?
Robin: ‘Tankstation De Lucht, onder Den Bosch, was heel lang een ding voor ons. Daar hadden ze heerlijke belegde broodjes en saucijzenbroodjes. Maar sinds een paar jaar is het verbouwd en zit er een Deli-ding in. Nu is het niet meer zo bijzonder.’

Luka: ‘Als we moeten tanken, stoppen we gewoon meestal bij het eerste het beste tankstation.’

Robin: ‘Ik ben best blij met de Nederlandse broodjes: ze zijn lekker en gezond. Veel beter dan in Duitsland bijvoorbeeld. Daar heb je overal hetzelfde menu met schnitzel en pasta en zo, en het is overal goor en dik makend. Pablo vind het echter fantastisch!’

Luka: ‘In Frankrijk is het eten onderweg pas echt de hel! Gelukkig is het daar bij de popzalen juist weer onwijs lekker.’

Robin: ‘Het eten bij Franse tankstations is zo vies - tosti’s uit de magnetron en zo - dat we zelfs speciaal naar de Ikea uitwijken als het kan.’

De videoclip van de nieuwe single Big Talk: bon appetit!

Wat mag absoluut niet ontbreken in jullie bandbus?
Robin: ‘Een bluetoothspeaker, want er staat vrijwel altijd muziek op. Er zit wel een cd-speler in, maar we hebben niet zoveel cd’s. Het is altijd wel chill om muziek via Spotify af te spelen. Daarnaast is ducttape onmisbaar - voor het geval de buitenspiegel weer eens loslaat.’

Luka: ‘Soms hebben we een huurbus en dan hebben we een matras achterin liggen. Zoiets lijkt me nog heel fijn.’

Wie rijdt meestal?
Robin: ‘Stefan Wolfs: onze roadie/gitaartech/backliner/chauffeur. Hij is zelf ook een heel goede gitarist en pedal steelgitarist. Hij zit onder meer in Belle Of Louisville en Mitch Rivers.’

Onlangs is DeWolff's opvallende Renault Mascott Tour Bus na jarenlange dienst afgekeurd

Gelukkig is er al deze nieuwe bandbolide!

Wie verzorgt jullie merchandise?
Robin: ‘In Nederland doet Pablo’s vrouw Nikki dat vaak; in het buitenland wijzelf.’

Wat staat er voor bijzonders op jullie rider?
Robin: ‘Ik heb er Hollandse vieux op laten zetten - maar Bols mag niet, want dat is hartstikke vies. In Rusland hebben ze wekenlang gezocht naar wat “vieux” nou eigenlijk inhoudt - omdat het vooral iets Nederlands is natuurlijk. Ze hadden uiteindelijk een fles cognac met echtheidscertificaat geregeld. Ik vond het supervies, maar was ze wel heel dankbaar, haha! We zijn in Rusland als goden behandeld!’

Luka: ‘En ze hadden “fresh rolls” - wat gewoon “broodjes” betekent - geïnterpreteerd als “spring rolls” en dus begonnen ze over de dichtstbijzijnde sushitent...’

Robin: ‘Nog iets algemeens wat op onze rider staat, is dat we pyro meenemen als onze bandnaam ergens verkeerd is gespeld.’

Kijk hier voor de uitgebreide specs van DeWolff's technische rider

Het buitenland: wat valt er nog voor jullie te halen en hoe denken jullie dat te gaan bereiken?
Robin: ‘Op dit moment ligt de hoofdfocus op Duitsland, Frankrijk en Nederland. Amerika is een toekomstdoel.’

Luka: ‘Daar moeten we helemaal opnieuw beginnen. Dat komt wel, maar voordat je het vliegtuig goed voorbereid kan instappen, moet er een hoop gebeuren.’

Robin: ‘We willen meteen een heel goede indruk achterlaten. Dat lukt niet met hier en daar een beetje spelen. Dat hebben we in Spanje wel geleerd: het blijft de mensen dan niet bij. Het is dus erg belangrijk om het goed voor te bereiden. Het helpt enorm als je met een lokale partij samenwerkt, want die kunnen echt iets voor je betekenen. Dat is een van de redenen waarom we graag bij Mascot Records wilden: zij zitten ook in Amerika en hebben daar veel overtuigingskracht. De eerste serieuze stap is dus gezet. Nu is het zaak om daar een goede boeker te vinden.’

DeWolff-live staat gelijk aan wapperende haren!

Wat zijn de belangrijkste lessen die je hebt geleerd als muzikant?
Robin: ‘Laat niet zomaar iets van jezelf afnemen door blindelings een contract te ondertekenen. Het is niet de standaard om veel af te staan als muzikant en men mag je ook niet zoiets doen geloven. Ga dus niet zomaar overal mee akkoord om je muziek maar te kunnen uitbrengen. Zonder op de concrete inhoud in te gaan: dat is voor DeWolff een dure les geweest. Zorg dus dat een advocaat naar het contract kijkt voordat je overgaat tot het zetten van een handtekening. Voor ons doet Michiel Steenhuis dat inmiddels. Veel labels en publishers kennen hem. Hij is er echt voor de muzikant. Het kost even wat geld, maar hij legt je belangrijke zaken uit en weet het beste wat de moderne norm is.’

DeWolff tijdens zijn eigen DeWolffest in TivoliVredenburg

Welke gage vragen jullie voor een optreden?
Robin: ‘Wij vragen niks, dat doen onze boekers van Radar Agency en ons management (Renée Beerens van Momentum Agency, red), haha! We gaan geen bedragen noemen, want het verschilt nogal eens. Het is afhankelijk van meedere zaken: of je in Nederland of het buitenland speelt, tijdens een festival of in een poppodium, et cetera. Het is ook een beetje sparren en specifieke afspraken maken met de poppodia en festivalorganisatoren. Maar dat doen wij dus niet zelf.’

Waaruit halen jullie het meeste inkomen?
Robin: ‘Gages van shows in het algemeen, en merchandise in het buitenland, denk ik.’

DeWolff anno 2018: tevreden met de stijgende lijn

Je moet als muzikant een lange adem hebben, maar volgens mij kunnen jullie tevreden zijn met jullie huidige positie. Toch?
Robin: ‘Ik vind het bijzonder dat we dit al bijna elf jaar doen. Er zit een stabiel stijgende lijn in zonder al te grote pieken en dalen. Zolang wij platen blijven maken, zullen er ook wel mensen zijn die het te gek vinden en kunnen we er dus van blijven leven.’

Luka: ‘Op een gegeven moment druk je als band een stempel en kan men er niet meer omheen: dan heb je een naam opgebouwd. Dat is voor ons perfect gegaan. Er zijn immers zat verhalen van bands die maar heel kort hebben mogen knallen en daarna ophielden te bestaan. Dat wil je niet. Ik ben heel blij dat we in een langzaam, maar steeds sterker stijgende lijn zitten.’

tekst: Patrick Lamberts