Soul & Power van Shishani & Miss Catharsis

Check hier hun showcase op ESNS - extra's bij het interview in Musicmaker 487

Muzieknieuws 10-02-2022 14:02

Foto: Ben Houdijk

Dit is een extra web-item naar aanleiding van een artikel in Musicmaker 487, maart-april 2022. Je kunt deze editie bestellen in onze webshop Muziekmagazines.nl. We sturen Musicmaker op zonder verzendkosten. 

‘Het optreden op ESNS was spannend’, zegt Shishani. ‘Vooral omdat ik net terug was van een lange tijd in Namibië. M’n band en ik hadden maar één repetitie om de set erin te krijgen. We hadden twee maanden niet samengespeeld en het was een uitdaging om de geproduceerde studiotracks te vertalen naar een live-setting. Gelukkig werk ik met te gekke muzikanten en had iedereen diens partijen goed voorbereid.’

Ruwer
Heel bewust stelde Shishani haar band samen uit louter vrouwen van kleur; Chrissie Quast op gitaar, sampler en keys, Ceciel Moyano op drums en Jaimie van Hek op bas en backing vocals. ‘Ik heb vijf jaar lang als singer-songwriter getourd, met alleen m’n stem en gitaar, maar heb ook veel verschillende projecten gedaan met allerlei muziekstijlen. Met Miss Catharsis wil ik de muziekstijlen combineren waar ik de afgelopen jaren tussendoor ben gezwommen, mét een band. Aan de ene kant ben ik beïnvloed door neo-soul, r&b en jazz, maar ook door acts als Jeff Buckley en Radiohead. Ik had behoefte om wat ruwere muziek te maken dan als singer-songwriter, met meer elektronica en rock. Ieder bandlid drukt er ook haar eigen stempel op.’ 

Lopend vuurtje
Shishani (34) heeft een Namibische moeder en een Belgische vader. Ze woont in Amsterdam, maar is geboren in Namibië, opgegroeid in het Drentse Zuidlaren en ging voornamelijk naar school in Groningen. ‘Er was bij ons thuis altijd veel muziek. Mijn vader is een klassieke-muziekfanaat en hij hoopte dat ik ook die kant op zou gaan. Ik had vanaf m’n vierde vioolles, maar vond dat toen toch niet zo cool. Drummen was m’n eerste grote muzikale liefde en op m’n zestiende begon ik met zingen.'

'De eerste keer dat ik gitaar speelde, was ik 23. Ik had mijn eerste solo-optreden in Windhoek toegezegd, de hoofdstad van Namibië, maar besefte niet lang daarvóór dat ik nog niet echt solo-materiaal had. Tot dan had ik altijd met andere muzikanten samengewerkt. Ik kocht een goedkope akoestische gitaar van Chinese makelij en ben gaan oefenen. Toen ik het concert deed, kende ik alleen het C- en G-akkoord. Ik weet niet meer precies hoe, maar ik heb het hele concert gevuld met eigen songs met alleen die twee akkoorden. Ik was high van de zenuwen, maar het werkte. De show kreeg hele toffe recensies die als een lopend vuurtje gingen.’

Nieuwe grooves
Voor Namibian Tales, een kwartet dat ze samen oprichtte met percussionist Sjahin During, maakte Shishani muziek met vier San-vrouwen uit de Namibische Kalahari-woestijn. Hoewel het eindresultaat bijzonder geslaagd is, was het aanvankelijk moeilijk om de traditionele San-songs te voorzien van een nieuw, eigen arrangement. ‘Vooral de polyfonie van stemmen in oneven maatsoorten waren heel erg nieuw voor ons’, herinnert Shishani zich. ‘They blew our minds. Alle nummers zijn in zeven-, negen- of zelfs zeventien-achtste. Het duurde lang voordat we die ritmes eigen hadden gemaakt. De doorbraak kwam toen we ze gingen voelen door te dansen, in plaats van meetellen in ons hoofd. Oneven maatsoorten ben ik ook gaan incorporeren in m’n nieuwe muziek, zoals in Manguluka, de vijfde track van m’n nieuwe EP. Niet om complex te doen, maar het zijn gewoon nieuwe grooves voor mij. Die wil ik gebruiken!’