De blues klonk in Grolloo, met Beth Hart, John Fogerty, Joanne Shaw Taylor en vele anderen

Verslag van de zesde editie Holland International Blues Festival

Muzieknieuws 18-06-2023 07:06

Op de vorige editie was zangeres Beth Hart geboekt als headliner. Maar kort voor haar optreden zegde ze af omdat ze zich niet goed voelde. De precieze reden is niet bekend, wel dat ze de avond ervoor in Groningen in een café met karaoke-installatie had gezongen. Nu maakte ze meteen haar excuses voor het feit dat ze vorig jaar niet had opgetreden. “I was totally fucked up!” zei ze en beloofde het helemaal goed te maken. En dàt deed ze! In plaats van de geplande 90 minuten speelde ze tot ver na middernacht door. Ze zong uiteraard veel songs uit haar inmiddels imposante carrière, zoals het in Nederland populaire Leave The Light On en eindigde de toegiften met een bloedstollende uitvoering van de klassieker I’d Rather Be Blind.

Twee grote namen uit de bluesrockwereld vormen sinds enige tijd de Blood Brothers, namelijk de gitaristen Mike Zito (geboren in Nederland… Texas) en Albert Castiglia (New York, foto boven), die kortgeleden het album Blood Brothers uitbrachten. Toen Beth Hart vorig jaar verstek liet gaan vulde Mike Zito samen met Christone ‘Kingfish’ Ingram en Kat Riggins die opengevallen plek in. Zoals je kunt verwachten van dergelijke mannen lieten ze zowel om de beurt als samen horen waar ze goed in zijn, uitstekende songs spelen en zingen en zowel alleen als samen soleren.

De imposante zanger/gitarist Christone ‘Kingfish’ Ingram uit Clarksdale, Mississippi was er dit jaar ook weer bij. Met zijn nog maar 24 jaar maakte hij grote indruk. Op zijn debuutalbum uit 2019 deden Buddy Guy en Keb’ Mo mee en dat doen die niet zomaar… Halverwege het optreden ging hij van het podium af en ging al spelend door het publiek lopen. Een van de hoogtepunten van het festival, wat mij betreft.

Creedence!
Waar we natuurlijk allemaal naar uitkeken was headliner John Fogerty.  De oud-voorman van Creedence Clearwater Revival heeft natuurlijk een ongelooflijke catalogus en dat zorgde ervoor dat er zelfs tijdens het introductiefilmpje al werd meegezongen door het publiek. Niet eens alle Creedence hits werden gespeeld, ook enkele albumtracks (zoals het mooie Effigy) en solohits. Een daarvan was The Old Man Down The Road, waarin een krachtig gitaarduel van papa John en zoon Shane zat. Helaas was het optreden 20 minuten korter dan vooraf was gepland, een kleine 70 minuten in totaal dus. Maar het was één groot meezingfeest voor de concertbezoekers, waarvan de meeste de vijftig jaar allang gepasseerd waren.

Shane had de bluesdans geopend aan het begin van de dag. Samen met zijn broer vormt hij de band Hearty Har. Deze twee zonen uit het huidige huwelijk van John Fogerty spelen ietwat ouderwets klinkende psychedelische muziek, die me maar matig kon bekoren, wat blijkbaar ook voor de rest van het publiek gold, want er kwam alleen een matig applausje na de gespeelde songs.

Na Hearty Har was het aan de Amerikaanse blues- en soulzangeres Bette Smith om het publiek te pakken. Ze klinkt als iemand die al jaren zingt, maar toch is ze pas een jaar of zes, zeven actief, al zal ze in haar jeugd ongetwijfeld hebben gezongen, want haar vader was dirigent van een kerkkoor.

Joanne!
Hierna was het de beurt aan de Engelse bluesrockgitariste en zangeres Joanne Shaw Taylor het podium, zij werd 21 jaar geleden ontdekt door Eurythmics gitarist Dave Stewart. Door regelmatig op te treden, ook in ons land, heeft ze al een behoorlijk aantal fans verzameld en vrijwel zeker heeft ze met haar uitstekende optreden op dit festival daar een aantal bij gekregen. Ze heeft prachtige eigen songs en soleert lekker in alle songs, het publiek reageerde enthousiast op de stevige rock van Joanne.

Ik had al veel over ze gehoord, maar het was de allereerste keer dat ondergetekende de Australische Teskey Brothers live zag. Zanger Josh (foto) en gitarist Sam Teskey werken tegenwoordig met wisselende muzikanten, dus hebben niet meer een vaste band achter zich. De muziek is een mix van diverse muziekstijlen, zoals R&B, soul en een vleugje blues. Josh is een uitstekende zanger met een eigen geluid, een beetje Rod Stewart-achtig in sommige songs en Sam laat horen en zien een uitstekende gitarist te zijn. Voor mij een mooie kennismaking!

De voor de meeste aanwezigen onbekende Amerikaanse zangeres Nikki Hill had als gastgitarist Laura Chavez in haar band. Ze werd eerder dit jaar bij de Amerikaanse Blues Awards uitgeroepen tot beste instrumentalist - gitaar. De andere gitarist, die een wat steviger, zeg maar gruizig, gitaargeluid liet horen, is Nikki’s partner Matt. Wat Nikki Hill liet horen was niet echt blues, of soul… voornamelijk rechttoe-rechtaan rock & roll, met regelmatig een Tina Turner-achtig sausje, wat het publiek duidelijk waardeerde.

Graadje koeler
De eerste edities van het festival werden georganiseerd door Johan Derksen en twee financieel daadkrachtige vrienden, terwijl de bands werden gecontracteerd door Mojo Concerts. Inmiddels is Derksen van het toneel verdwenen als gevolg van het ‘kaarsincident’ in 2022, maar het festival is ook zonder hem doorgegaan. Per dag waren ongeveer 13.500 bezoekers aanwezig, waarvan een groot deel tijdens de vijf optredens per dag in de grote tent aanwezig was. Het werd een succesvolle zesde editie! We zien al uit naar volgend jaar! Dan mag het wel net een graadje koeler zijn…